Eindetappe

Na een laatste fietscontrole een laatste foto voor het laatste hotel...

De laatste kilometers liggen voor ons.

Aangemoedigd door Michel konden we eraan beginnen.

We staken de Rhône over en hadden zo een mooi beeld van Pont-Saint-Esprit.

Vanaf daar ging de weg weer de hoogte in... Beklimmingen van 7, 8 en zelfs 11% stelden ons nog maar eens op de proef. Maar de eindmeet lonkte. 

Een lunchke aan de watervallen moest er nog bij: prachtige locatie!

En dan in laatste rechte lijn naar Belvezet. Een enthousiast ontvangstcomité stond ons daar op te wachten. Zelfs de buren waren opgetrommeld.

Ze hadden zich geen enkele moeite bespaard: opschriften op de weg, vlaggetjes, champagne,.... We konden onze emoties nauwelijks bedwingen.

Een heerlijk einde van een fantastisch avontuur!!!!!!!

Dit kunnen we aan onze kinderen en kleinkinderen vertellen ......

Etappe 15

Na een goede nachtrust konden we vertrekken voor onze voorlaatste etappe. Op onze kaart zagen we dat we 2 heuveltjes over moesten. In vergelijking met gisteren zou dat peanuts zijn. Maar al snel bleek dat het serieus klimmen was. We vertrokken in de Drôme- vallei . Een droom om door te fietsen maar o zo heuvelachtig! 

De eerste col , de col de Lauzun was er al eentje om u tegen te zeggen! Meer dan 8 km aan 7 à 8 % in een temperatuur van meer dan 30 graden!!! Wat puften we! De weg werd op een bepaald moment heel smal , slechts 3 meter . Wel indrukwekkend! 

We verfristen ons even in een riviertje langs de kant om daarna nog 100 m te stijgen. 

Op de top (504m) had je een prachtig uitzicht! Ideaal voor een picknick! 

We draaiden ons blaadje in ons boekje en wat zagen we: nog een beklimming ...in Aleyrac bestegen we de Montagne de la Série . Een van 7 km aan 5 % ! De afdaling was dan ook zalig! 6km bollen ! In de verte zagen we de Mont Ventoux! 

Het werd nu vlakker en de Provençaalse geuren gaven ons nieuwe energie. Na enkele kilometers geen kat te zien kwamen we plots in een kermis terecht in Valréas! Met de fiets aan hand stapten we erdoor. Ines trakteerde op churros. Dat smaakte reuze! Nog een fris drankje en we waren weer klaar voor de laatste eindsprint. 

Een hotel met een zwembad stond ons op te wachten! Een frisse duik hadden we meer dan dik verdiend! En wie kwam daar al snel : Michel! Hij was al onderweg naar Belvezet maar was te curieus om te zien hoe we het stelden. Hij controleerde onze fietsen met plezier en trakteerde ons op een lekker etentje. 

Doodmoe kropen we in ons nestje en droomden al van onze aankomst morgen!

Etappe 14

Hè hè... de zwaarste etappe van heel ons avontuur hebben we vandaag gehad.

De op één na langste rit maar wel met de meeste hoogtemeters.

Maar we hebben het weer gedaan! Het weer was ons wel goed gezond: een hevig onweer heeft onze nachtrust even verstoord, maar dat maakte dat de lucht opgefrist was om er deze morgen om half 9 aan te beginnen. Eerst nog afscheid nemen van ons geweldig gastgezin, Claude en André. Zij verwenden ons nog met een lekker ontbijt.

Zware bewolking verhinderde dat de zon te hard zou schijnen en een korte regenbui verfriste ons op de middag.

Maar van al dat klimmen kregen we het toch heel warm en hadden we nood aan een ijsje en een frisse Perrier.

Alweer een prachtig landschap onderweg. Na elke bocht en na elke heuvelrug krijg je opnieuw een indrukwekkend vergezicht. Eigenlijk wil je elke keer stoppen om er een foto van te nemen, maar dan gaat de tocht natuurlijk niet vooruit. Af en toe kunnen we het niet laten....

Ook de eerst Provençaalse huisjes op onze weg zijn een feit.

Omdat het weer maar eens regende toen we wilden vertrekken naar het restaurant, hebben we gebruik gemaakt van de roomservice: af en toe wat luxe moet kunnen. Het was nog lekker ook!

Ondertussen hangt onze was weer te drogen... bijna voor de laatste keer :-)

We zullen het missen!

Ps: het voordeel dat we met de fiets naar Zuid-Frankrijk rijden is dat we vandaag niet in de file stonden!!!

Etappe 13

Deze morgen lieten we de mooie heuvels van de Jura letterlijk links liggen en vervolgden we onze tocht richting zuiden.

 Het was een vlakke weg en dat voelden we in onze benen! We konden dan ook goed doorfietsen.

Omdat we vandaag maar 60 km moesten afleggen hadden we ruimschoots de tijd voor een uitgebreide picknick ( we hebben gisteren weer eens goed gaan shoppen ) en een siësta daarbovenop.

Daarna richting Lyon, meerbepaald Villefontaine, waar we hartelijk onthaald werden door de ouders van de vriendin van de broer van Liesbeth. Zij wonen daar in een charmant zuiders huis en wij mogen hier blijven slapen! Wij worden hier bediend als God in Frankrijk! 

Een heerlijk diner werd ons voorgeschoteld: tomaten/mozzarella met kruiden uit de tuin, poulet van de buren en als dessert een zelfgemaakte sorbet van vijgen uit eigen tuin.

We genoten van een heerlijk ligbad en

onze kleren zijn nu ook nog eens gewassen met de machine zodat we de laatste drie dagen fris kunnen rijden :-)

Ja ja, wat thuis allemaal evident lijkt, wordt voor ons stilaan een luxe...

De rust die we hier krijgen, zullen we nodig hebben voor morgen. Er wacht ons een lange rit van 115 km en er zitten nog een paar serieuze klimmekes in!

Maar dat idee schrikt ons niet af: het maakt ons alleen maar moediger om de tocht volledig af te werken!

Slaapwel!

Etappe 12

Vanmorgen vertrokken we aan de kerk van Orgelet in een mysterieuze mist....

Maar al snel trok die op en maakte die plaats voor een zalig zonnetje. Wat deed dat deugd na 3 dagen regen!

Vandaag een heel mooie rit langs de Aine met zijn prachtig stuwmeer, het op één na grootste van Frankrijk. Geweldige stuwdammen volgden elkaar op. De rivier baant zich een weg langs hoge rotsformaties. Je zou denken dat je in Zwitserland bent.

Het hoogste punt van heel de 'groene route' bereikten we in Onoz, een heel mooi dorpje op 600 m hoogte.

Een picknick aan het kerkhof en een pannekoekje aan de oever van de Aine lieten zich smaken.

Het Ibishotel waar we deze nacht gaan slapen was iets moeilijker te vinden. De GPS herkende de straatnaam niet. Maar de locals wezen ons met plezier de juiste weg. Naast een péagestation slapen is weer eens iets anders.

Morgen een iets kortere route naar Villefontaine. Zo kunnen we eens wat langer slapen....